உனக்காக கவிதை எழுத எண்ணினேன் தீர்ந்தது எனது பேனாமையும் புத்தகங்களும் மட்டுமே. நான்கு எழுத்தில் “உலகம்” என உச்சரித்தேன். மூன்று எழுத்தில் “அன்னை” என அழைத்தேன். இரண்டு எழுத்தில் “தாய்” என எழுதினேன். ஓர் எழுத்தில் எழுத எண்ணினேன் வரவில்லை எனக்கு வார்த்தைகள் கீழே “ஆ” என அழுதேன் ஓடி வந்தால் என் அன்னை, அப்போது தான் உனக்கு அப்படியும் ஒரு பெயர் உள்ளது என தெரிந்தது… நான் பிறக்கும்போது உன் தொப்புள் கொடியை வெட்டியது நம்மை பிரிக்க அல்ல … என்னை பெற்ற உன்னை பாராட்டி வெட்டும் ரிப்பன் “அம்மா”.
