நெகிழிப் பைகள் பிறந்ததடா,
நிறைய காற்றில் பறந்ததடா….
விலையே இல்லாப் பொருளாக,
வீடுகள் நோக்கி வருகுதடா…
ஊர்கள் தோறும் நெகிழி மலை,
ஒருத்தருக்கு மிங்கே அறிவுமிலை…
குழந்தை குடிக்கும் பால்டப்பா,
குருதியில் உருகி கலக்குதப்பா…
மூத்தோர் வாங்கும் மருந்திலுமே,
சாத்தானாக நெகிழிதானே…
உணவுப் பொருக்கு நெகிழி இலை,
உலகில் மறையுது வாழை இலை…
பண்டிகை ஒன்று வந்திட்டால்,
வண்டிகள் போட்டு வாறனுமே…
வளரும் இந்த நெகிழி மலை,
இமயம் ஒரு நாள் சின்ன மலை…
தலையில் கல் விழும் நிலையிலுமே,
தானே அடியில் நிற்கின்றாய்…
பஞ்ச பூதம் எல்லாமே,
அஞ்சிப் போயி நடுங்குதடா…
கெஞ்சி கெஞ்சி பாக்குதடா,
கிறுக்குப் பய நீ கேக்கலையே…
உலகை ஆளும் வரம் மட்டும்,
ஒரு நாள் எனக்கு கிடைக்கட்டும்…
நெகிழியை முதலில் கொடுத்தவனை,
நிற்க வச்சே சுட்டிடுவேன்…
நெகிழியை நீயே எறித்தாயே,
உன் ஆயுளை நீயே குறைத்தாயே…
அறிவு கெட்டு வாழும் முறை,
அழியப் போகுதே தலைமுறை…
உலகம் மறுபடி தோன்றிட்டால்,
உயிர் பெற்று மனிதன் வந்திட்டால்,
நெகிழி மலையை கணக்கிட்டு-உன்
அழிவு நிலையை அறிந்திடுவர்-அப்ப
சிந்து சமவெளி தோற்றிடுமே-நீ
சிந்தும் நெகிழியின் சரித்திரமே..!
க.செல்வராசு